Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

a drachma

  • 1 drachma or dragma

        drachma or dragma (old drachuma), ae, f, δραχμή, a drachma, drachm (a Greek coin, worth $0.19 or 9 1/2d.), T., C., H.

    Latin-English dictionary > drachma or dragma

  • 2 drachma

    drachma (old form, drachŭma, like Alcumena, Aesculapius, Plaut. Trin. 2, 4, 23; Ter. Heaut. 3, 3, 40), ae ( gen plur. drachmūm, Varr. L. L. 9, § 85 Müll.;

    usually drachmarum,

    Ter. Heaut. 3, 3, 40; Cic. Fl. 19, 43), f., = drachmê.
    I.
    A small Greek coin, a drachma or drachm, of about the same value as the Roman denarius, Enn. ap. Cic. Div. 1, 52; Plaut. Ps. 1, 1, 84 sq.; Ter. And. 2, 6, 20; Cic. Fam. 2, 17; id. Fl. 15, 34; Hor. S. 2, 7, 43 et saep.—
    II.
    As a weight, the eighth part of an uncia, the half of a sicilicus, about the same as our drachm, Plin. 21, 34, 109, § 185; Rhem. Fann. de Pond. 17 sq.
    1.
    drăco, ōnis ( gen. dracontis, Att. ap. Non. 426, 2; acc. dracontem, id. ap. Charis. p. 101 P.), m., = drakôn, a sort of serpent, a dragon (cf.: serpens, anguis, coluber, hydrus, vipera, aspis).
    I.
    Prop. (those of the tame sort, esp. the Epidaurian, being kept as pets by luxurious Romans), Cic. Div. 2, 30; 66; Plin. 8, 17, 22, § 61; 29, 4, 20, § 67; Suet. Aug. 94;

    Sen. de Ira, 2, 31 al. —As the guardian of treasures,

    Cic. Phil. 13, 5, 12; Phaedr. 4, 20; Fest. s. h. v. p. 67, 12 sq. Müll.—
    II.
    Meton.
    A.
    Name of a constellation, Cic. poëta N. D. 2, 42, 106 sq.—
    B.
    A cohort's standard, Veg. Mil. 2, 13; Amm. 16, 10, 7:

    in templa referre dracones,

    Val. Fl. 2, 276; Treb. Poll. Gallien. 8; cf. Isid. Orig. 18, 3, 3.—
    C.
    Marinus, a sea-fish, Plin. 9, 27, 43, § 82; 32, 11, 53, § 148; Isid. Orig. 12, 6, 42.—
    D. E.
    An old vine-branch, Plin. 17, 23, 35, § 206; 17, 22, 35, § 182; 14, 1, 3, § 12.—
    F.
    A seafish, Trachinus Draco of Linn., Plin. 9, 27, 43, § 82.—
    G.
    In eccl. Lat., the Serpent, the Devil, Vulg. Apoc. 12, 7 al.

    Lewis & Short latin dictionary > drachma

  • 3 drachma

    drachma, ae, f. (δραχμή), die Drachme, I) eine griechische Münze ungefähr vom Werte eines röm. denarius, Komik., Cic. u.a. – II) ein Gewicht, 1/8 uncia = 1/96 as (etwa 31/2 g), Plin. u.a. – / Gedehnte (bei den Komik. stets übliche) Form drachuma, zB. Enn. fr. scen. 322 u. 323. Plaut. merc. 777; trin. 425. Ter. Andr. 451 u. heaut. 601. – Genet. Plur. gew. drachmarum od. drachumarum; doch auch drachmûm, Cic. ep. 2, 17, 4. – Andere (viell. spätere) Schreibung dragma, s. Hultsch Metrol. scriptt. ind. Lat. in v. dragma (p. 240) u. Fritzsche Hor. sat. 2, 7, 43.

    lateinisch-deutsches > drachma

  • 4 drachma

        Drachma, huius drachmae. Cic. Trois solz et demi.

    Dictionarium latinogallicum > drachma

  • 5 drachma

    drachma, ae, f. (δραχμή), die Drachme, I) eine griechische Münze ungefähr vom Werte eines röm. denarius, Komik., Cic. u.a. – II) ein Gewicht, 1/8 uncia = 1/96 as (etwa 31/2 g), Plin. u.a. – Gedehnte (bei den Komik. stets übliche) Form drachuma, zB. Enn. fr. scen. 322 u. 323. Plaut. merc. 777; trin. 425. Ter. Andr. 451 u. heaut. 601. – Genet. Plur. gew. drachmarum od. drachumarum; doch auch drachmûm, Cic. ep. 2, 17, 4. – Andere (viell. spätere) Schreibung dragma, s. Hultsch Metrol. scriptt. ind. Lat. in v. dragma (p. 240) u. Fritzsche Hor. sat. 2, 7, 43.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > drachma

  • 6 drachma

    арх. Pl, Ter и drachuma, ae (gen. pl. иногда = um) f. (греч.)
    1) греческая монета = 0,01 аттической мины, приравнивавшаяся к римск. denarius Pl, Ter, C, H etc.
    2) мера веса = 1/8 uncia = 1/96 as, т. е. 3,411 г PM

    Латинско-русский словарь > drachma

  • 7 drachma

    Greek silver coin; (1/6000 talent) (quarter); Greek weight (4.5-6 grams)

    Latin-English dictionary > drachma

  • 8 drachuma

    drachma (old form, drachŭma, like Alcumena, Aesculapius, Plaut. Trin. 2, 4, 23; Ter. Heaut. 3, 3, 40), ae ( gen plur. drachmūm, Varr. L. L. 9, § 85 Müll.;

    usually drachmarum,

    Ter. Heaut. 3, 3, 40; Cic. Fl. 19, 43), f., = drachmê.
    I.
    A small Greek coin, a drachma or drachm, of about the same value as the Roman denarius, Enn. ap. Cic. Div. 1, 52; Plaut. Ps. 1, 1, 84 sq.; Ter. And. 2, 6, 20; Cic. Fam. 2, 17; id. Fl. 15, 34; Hor. S. 2, 7, 43 et saep.—
    II.
    As a weight, the eighth part of an uncia, the half of a sicilicus, about the same as our drachm, Plin. 21, 34, 109, § 185; Rhem. Fann. de Pond. 17 sq.
    1.
    drăco, ōnis ( gen. dracontis, Att. ap. Non. 426, 2; acc. dracontem, id. ap. Charis. p. 101 P.), m., = drakôn, a sort of serpent, a dragon (cf.: serpens, anguis, coluber, hydrus, vipera, aspis).
    I.
    Prop. (those of the tame sort, esp. the Epidaurian, being kept as pets by luxurious Romans), Cic. Div. 2, 30; 66; Plin. 8, 17, 22, § 61; 29, 4, 20, § 67; Suet. Aug. 94;

    Sen. de Ira, 2, 31 al. —As the guardian of treasures,

    Cic. Phil. 13, 5, 12; Phaedr. 4, 20; Fest. s. h. v. p. 67, 12 sq. Müll.—
    II.
    Meton.
    A.
    Name of a constellation, Cic. poëta N. D. 2, 42, 106 sq.—
    B.
    A cohort's standard, Veg. Mil. 2, 13; Amm. 16, 10, 7:

    in templa referre dracones,

    Val. Fl. 2, 276; Treb. Poll. Gallien. 8; cf. Isid. Orig. 18, 3, 3.—
    C.
    Marinus, a sea-fish, Plin. 9, 27, 43, § 82; 32, 11, 53, § 148; Isid. Orig. 12, 6, 42.—
    D. E.
    An old vine-branch, Plin. 17, 23, 35, § 206; 17, 22, 35, § 182; 14, 1, 3, § 12.—
    F.
    A seafish, Trachinus Draco of Linn., Plin. 9, 27, 43, § 82.—
    G.
    In eccl. Lat., the Serpent, the Devil, Vulg. Apoc. 12, 7 al.

    Lewis & Short latin dictionary > drachuma

  • 9 draco

    drachma (old form, drachŭma, like Alcumena, Aesculapius, Plaut. Trin. 2, 4, 23; Ter. Heaut. 3, 3, 40), ae ( gen plur. drachmūm, Varr. L. L. 9, § 85 Müll.;

    usually drachmarum,

    Ter. Heaut. 3, 3, 40; Cic. Fl. 19, 43), f., = drachmê.
    I.
    A small Greek coin, a drachma or drachm, of about the same value as the Roman denarius, Enn. ap. Cic. Div. 1, 52; Plaut. Ps. 1, 1, 84 sq.; Ter. And. 2, 6, 20; Cic. Fam. 2, 17; id. Fl. 15, 34; Hor. S. 2, 7, 43 et saep.—
    II.
    As a weight, the eighth part of an uncia, the half of a sicilicus, about the same as our drachm, Plin. 21, 34, 109, § 185; Rhem. Fann. de Pond. 17 sq.
    1.
    drăco, ōnis ( gen. dracontis, Att. ap. Non. 426, 2; acc. dracontem, id. ap. Charis. p. 101 P.), m., = drakôn, a sort of serpent, a dragon (cf.: serpens, anguis, coluber, hydrus, vipera, aspis).
    I.
    Prop. (those of the tame sort, esp. the Epidaurian, being kept as pets by luxurious Romans), Cic. Div. 2, 30; 66; Plin. 8, 17, 22, § 61; 29, 4, 20, § 67; Suet. Aug. 94;

    Sen. de Ira, 2, 31 al. —As the guardian of treasures,

    Cic. Phil. 13, 5, 12; Phaedr. 4, 20; Fest. s. h. v. p. 67, 12 sq. Müll.—
    II.
    Meton.
    A.
    Name of a constellation, Cic. poëta N. D. 2, 42, 106 sq.—
    B.
    A cohort's standard, Veg. Mil. 2, 13; Amm. 16, 10, 7:

    in templa referre dracones,

    Val. Fl. 2, 276; Treb. Poll. Gallien. 8; cf. Isid. Orig. 18, 3, 3.—
    C.
    Marinus, a sea-fish, Plin. 9, 27, 43, § 82; 32, 11, 53, § 148; Isid. Orig. 12, 6, 42.—
    D. E.
    An old vine-branch, Plin. 17, 23, 35, § 206; 17, 22, 35, § 182; 14, 1, 3, § 12.—
    F.
    A seafish, Trachinus Draco of Linn., Plin. 9, 27, 43, § 82.—
    G.
    In eccl. Lat., the Serpent, the Devil, Vulg. Apoc. 12, 7 al.

    Lewis & Short latin dictionary > draco

  • 10 obolus

        obolus ī, m, ὀβολόσ, a small Greek coin, a sixth of a drachma (about three cents, or three halfpence): Holera ferre obolo, T.
    * * *
    obol, Greek coin (1/6 drachma); Greek weight (1/6 drachma)

    Latin-English dictionary > obolus

  • 11 denarius

    dēnārĭus, a, um, adj. [deni], containing ten.
    I.
    In gen.:

    numerus digitorum,

    Vitr. 3, 1:

    fistula,

    ten inches in circumference, Plin. 31, 6, 31, § 58; Vitr. 8, 7: DENARIAE caerimoniae dicebantur et TRICENARIAE, quibus sacra adituris decem continuis rebus vel triginta certis quibusdam rebus carendum erat, Paul. ex Fest. p. 71, 10.— Freq.,
    II.
    Esp. nummus, or absol., de-narius, ii, m. ( gen. plur., denarium, Cic. Verr. 2, 2, 55; id. Off. 3, 23 fin.; cf. Varr. L. L. 8, § 71 Müll.:

    denariorum,

    Cic. Fam. 9, 18 fin.; Suet. Tib. 48).
    A.
    A Roman silver coin, which originally contained ten, and afterwards eighteen asses, in value equivalent to an Attic drachma, or about sixteen American cents, Varr. L. L. 5, § 173 Müll.; Plin. 33, 3, 13, § 44; Vitr. 3, 1, 8; Paul. ex Fest. p. 98, 1 Müll.:

    denarii nummi,

    Liv. 8, 11 fin.: denarii trecenti, Cic. Verr. 2, 2, 55; so subst., id. ib. 2, 3, 82 sq.; * Caes. B. C. 1, 52; Plin. 18, 23, 53, § 194; Mart. 1, 118 et saep.—
    B.
    As, an apothecary's weight, = drachma, Plin. 21, 34, 109, § 185; Cels. 5, 17; Plin. 30, 7, 19, § 56 et saep.—
    C.
    A gold coin of the value of 25 silver denarii, Plin. 33, 3, 13, § 44 sq.; 34, 7, 17, § 37; cf. Petr. 33, 2.—
    D.
    In later times, a copper coin, Vop. Aurel. 9; Macr. S. 1, 7 med.
    E.
    Meton. for money in gen., Cic. Quint. 4 fin.; id. Att. 2, 6 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > denarius

  • 12 didrachma

    dī̆drāchmon, i, and dī̆drāchma, ătis, n., = didrachmon, a double drachma, Tert. Praescr. 11; Vulg. Matt. 17, 23 al.

    Lewis & Short latin dictionary > didrachma

  • 13 didrachmon

    dī̆drāchmon, i, and dī̆drāchma, ătis, n., = didrachmon, a double drachma, Tert. Praescr. 11; Vulg. Matt. 17, 23 al.

    Lewis & Short latin dictionary > didrachmon

  • 14 holce

    holcē, ēs, f., = holkê, a drachma: holceque a drachma non re sed nomine differt, Fann. de Pond. 19.

    Lewis & Short latin dictionary > holce

  • 15 drachumisso

    —, —, āre [drachuma = drachma\]

    Латинско-русский словарь > drachumisso

  • 16 drachmalis

    drachmālis, e (drachma no. II), eine Drachme schwer, Cass. Fel. 71. p. 172, 5.

    lateinisch-deutsches > drachmalis

  • 17 drachuma

    drachuma, s. drachma.

    lateinisch-deutsches > drachuma

  • 18 drachumisso

    drachumisso, āre (drachuma = drachma), für eine Drachme dienen, *Plaut. Pseud. 786 (808)Lorenz.

    lateinisch-deutsches > drachumisso

  • 19 dragma

    dragma, ae, f., s. drachma.

    lateinisch-deutsches > dragma

  • 20 multum [2]

    multum, Compar. plūs, Superl. plūrimum, viel, ein großer Teil, I) subst.: A) im Nom. od. Acc., m. Genet., iam multum viae praeceperat rex, ein großes Stück (eine große Strecke) Weges, Curt.: a quibus cum audisset non multum superesse munitionis, nur noch ein kleiner Teil der Befestigungsarbeit, Nep.: multum diei processerat, Sall.: in multum vini processerat, war ziemlich angetrunken, Liv.: ab sole orto in multum diei (bis weit in den Tag) stetere in acie, Liv.: u. so ad multum diei in acie stare, Liv.: nebula erat ad multum diei densa adeo, ut etc., Liv. (vgl. Drak. Liv. 27, 2, 9): post multum vulnerum, nach vielen W., Tac.: multum habet iucunditatis, Plin.: ut multum (sc. est), höchstens, Mart.: in multum (bei weitem) velociores, Plin. 10, 108. – Compar., plus mihi deberet, Cic.: plus posse, Caes.: plus facere, Cic.: ne plus reddat, quam acceperit, Cic.: non plus quam etc., ebensowenig, Cic.: quod plus est, was mehr ist, mehr sagen will, Liv.: plus minusve, mehr od. weniger, m. folg. quam (als), Komik., Quint. u.a.: ne quid faciam plus, quod post me minus fecisse satius sit, zu viel... zu wenig, Ter.: ne quid plus minusve faxit, zu viel od. zu wenig, Ter.: quam molestum est uno digito plus habere, einen Finger mehr, Cic.: so auch uno plus Etruscorum cecĭdisse, ein Mann mehr, Liv.: m. Genet. part., plus pecuniae, Cic.: hostium, Liv.: detrimenti, Cic.: non plus animi quam fidei erat, Liv.: ex his alius alio plus virium habet, Cic.: nec quemquam ex eo plus quam se doloris capere, Caes. – Superl., plurimum posse, Cic.: ut haberet quam plurimum, so viel als möglich, Cic.: ubi plurimum (possidebat), das meiste, Eutr.: qui plurimum minimumque tradunt, die Durchschnittszahl, Eutr.: ellipt., cum plurimum, ubi plurimum, ut plurimum, hochgerechnet, höchstens, Liv., Suet. u. Plin. – m. Genet. part., noctis plurimum, ein sehr großer Teil der N., Amm.: plurimum mali, Sen.: gravitatis, Cic.: studii, Nep.: virtutum, Quint.: ut laboris sic utilitatis etiam longe plurimum, Quint.: plurimum quantum favoris, recht sehr viel an G., Flor.

    B) im Genet. zur Bezeichnung des Wertes und Preises, hoch, multi facere, hoch schätzen, Plaut. – Compar., pluris, höher, teurer, ager multo pluris est, gilt viel mehr, Cic.: conscientia mihi pluris est, Cic.: pluris putare, facere, habere, aestimare, höher schätzen, achten, Cic.: vendere, emere, teurer, Cic.: aedificare, Colum. – Superl., plurimi, sehr hoch, sehr teuer, facere, Nep.: pendĕre, Plaut.: esse, Cic. – Selten steht st. des Genet. der Abl., plure altero tanto quanto eius fundus est velim, Plaut. fr. b. Charis. 211, 28: plure vendunt, Lucil. 1253 (b. Charis. 211, 30): plure venit, Cic. fr. b. Charis. 211, 29: quam plurimo vendere, möglichst teuer, Cic. de off. 3, 50.

    II) adv.: A) multo, um vieles, viel, a) einfach, neben Komparativen u. Wörtern aller Art, die den Begriff einer Steigerung enthalten, zur Bezeichnung des Maßes, mit dem der Unterschied gemessen wird, multo plura, Nep.: m. pauciores, Cic.: m. minus, Cic.: m. magis, Cic.: m. ceteros gloriā antecesserunt, Nep.: so bei antevenire, Ter.: bei anteponere, Cic.: bei praestat, es ist besser, Sall.: bei malle, Cic.: bei Partikeln, die den Begriff einer Verschiedenheit enthalten, multo secus, viel anders, Cic.: m. aliter, Nep.: bei infra, Plin.: beim Komparativ u. Superlativ = bei weitem, maior multo res, Liv.: m. difficillimus, m. difficillime, Cornif. rhet.: purissimus multo, Varro fr.: m. maximus, Komik. u. Cic.: m. maxime, Ter. u. Augustin.: m. antiquissimus, Cic.: multo formosissimus, Nep.: m. maximā parte, Cic.: bei post u. ante, non multo post, nicht lange nachher, Cic.: multo ante, Nep., od. ante multo, Cic., lange vorher. – b) doppelt, multo multoque, um gar vieles, gar viel, beim Komparativ usw., multo multoque longior, Fronto ad M. Caes. 2, 2 (5). p. 28, 1 N.: multo multoque operosius est, Val. Max. 4, 1, 2: multo multoque magis, Fronto laud. negl. p. 214, 15 N. – c) multo tanto, um so viel mehr, ne ille hercle mihi sit multo tanto carior, si etc., Plaut. Bacch. 310: u. so Plaut. Men. 800; rud. 521; Stich. 339. Gell. 12, 2, 14. Apul. met. 7, 15 u.a. (s. Hildebr. Apul. met. 6, 1. p. 396, b): multo tanto propius, Varro LL. 7, 3.

    B) multum, 1) vom Grade, sehr, weit, vielmals, a) neben Verben, salve m., sei vielmals, sei herzlich gegrüßt, Plaut.: vale m., leb recht wohl, Plaut.: non m. confidere, nicht sehr, nicht sonderlich, Caes.: m. desiderare, Nep.: non ita m. uti sorore, nicht so sehr, Cic.: longe multumque superare, Cic.: ebenso auch poet. Acc. Plur. multa adverb. neben Verben, multa reluctari, Verg.: multa gemens, Verg. – b) neben Adjektiven, m. dispar, Cic.: vir m. bonus, Cic.: m. familiaris, Fronto: m. loquaces, Plaut.: m. inepti labores, Plin. ep. – c) neben Komparativen = multo, zB. non multum est maius, Cic.: m. improbiores, Plaut.: m. robustior, Iuven.: selten bei Superlativen, m. carissimus ac desiderantissimus filius, Augustin. epist. 139 lemm. – 2) v. der Zeit, Vielmals, oft, viel, multum mecum sunt, Cic.: multum mecum loquuntur, Cic.: multum et saepe quaesita, Cic.: multum et diu cogitans, Cic.: diu multumque scriptitare, Cic.

    C) plus, 1) v. der Menge, mehr, a) m. folg. quam, wie: non pl. quam semel, Cic.: plus quam satis (erat), Ter.: non pl. quam in tres partes posse distribui, in nicht mehr als, Cic.: nulla (navis) pl. quam triginta remis agatur, mit mehr als, Liv.: plus quam decem dies abesse, weiter als, Cic. – b) ohne quam, zB. pl. semel, Varro fr.: plus satis, Ter.: pl. millies audivi, Ter.: pl. mille capti, Liv.: plus quingentos colaphos infregit, Ter.: plus pars dimidia caesa est, Liv.: plus parte tertiā interfectā, Caes.: plus dimidiati mensis cibaria ferebant, Cic.: ut plus biennium in his tricis moremur, Cic.: cum pl. annum aeger fuisset, Liv.: plus aut minus, plus minus, plus minusve, plusve minusve, mehr oder weniger, ungefähr, auf und ab, septingenti sunt paulo plus aut minus anni, Enn.: abesse plus minus octo milibus, Hirt. b. G.: ne quid plus minusve faxit, quod nos pigeat, Ter.: ne plus minusve loqueretur ex tempore, Suet.: venerunt plusve minusve duae, Mart. – c) m. Abl., zB. ut pl. unā vera sit, Cic.: nec esse pl. uno, mehr als einer, Cic.: annos sexaginta natus est aut pl. eo, oder mehr als soviel, oder darüber, Ter. – 2) v. Grade, mehr, confiteor eos plus quam sicarios, plus quam homicidas, plus etiam quam parricidas esse, Cic.: plus cruciari, Balb. in Cic. ep.: multo plus, Anton. in Cic. ep.: paulo plus, Liv.: plus aequo, mehr als billig, Cic.: plus iusto, Liv.: plus nimio, allzusehr, Hor.: plus plusque, immer mehr u. mehr, quem plus plusque in dies diligo, Cic.: dah. auch neben Adii. = magis, plus formosus, Calp. ecl. 11, 72: u. plus quam beim Komparativ, vilior fiam plus quam factus sum, Vulg. 2. regg. 6, 22: plus erat quam palea levior, Commodian. apol. 5: u. ohne quam, oculi domini multo plus lucidiores sunt super solem, Vulg. Sirach 23, 28: u. plus quam beim Superlativ, plus quam benignissimus, Corp. inscr. Lat. 9, 1876. – so auch plura zuw. adverb., ne te in promissis plura moremur, weiter, länger, Lucr. 5, 91.

    D) plurimum, 1) v. Grade, am meisten, pl. intererat, Cic.: ut te pl. diligam, Cic.: plurimum quantum favoris, Flor. 4, 2, 74: pl. quantum nocere, recht sehr, überaus, Min. Fel. 23, 1; vgl. ibid.40, 1. – 2) von der Menge, a) recht viel, ut plurimum tussiat, Petron. 117, 9. – b) höchstens, pl. drachma, modice quattuor obolis, Plin.: diebus plurimum novem, Plin. – 3) v. Umfange der Zeit, größtenteils, meistenteils, domum ire pergam; ibi plurimum est, Ter. Phorm. 194: pl. Cypri vixit, Nep. Chabr. 3, 4.

    / Im Vulgärlat. gesteigerter Kompar. plurior, Fulg. myth. 1. praef. p. 16 M. Itala Ioann. 7, 31. Hilar. in ep. ad Philem. 3 (Pitra spicil. 1, 150 [b]). Gloss. II, 409, 12 (pluriora). – Archaist. Superl. ploirimus, Corp. inscr. Lat. 1, 32, wo ploirume = plurime: plisimus od. plusimus, Fest. 205 (a), 17. Varro LL. 7, 27. Vgl. Georges Lexik. der lat. Wortf. S. 437.

    lateinisch-deutsches > multum [2]

См. также в других словарях:

  • Drachma — • A Greek silver coin Catholic Encyclopedia. Kevin Knight. 2006. Drachma     Drachma     † Catholic …   Catholic encyclopedia

  • DRACHMA — Gr. Δραχμὴ, genus nummi, quod interdum λεπτὸν ὁλκὴν, ὀβολὸν, δηνἀριον, quoque iidem dicebant, Romanis Denarius fuit, h. e. sesterti quatuor. Quod ad pondus, septem drachmae unciam incurrunt; unde consequitur, cum libra sit 12. unciarum, 84.… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Drachma (moth) — Drachma Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum: Arthropoda Class: Insecta …   Wikipedia

  • Drachma — Drach ma, n.; pl. E. {Drachmas}, L. {Drachm[ae]}. [L., fr. Gr. ?. See {Dram}.] 1. A silver coin among the ancient Greeks, having a different value in different States and at different periods. The average value of the Attic drachma is computed to …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Drachma — (Drachme, gr.), 1) antike Silbermünze von verschiedenem Werthe: a) die D. von Abacänum (in Sicilien), = 8 Sgr.; b) von Ägina = 12 Sgr.; c) von Alexandria = 10 Sgr. 11 Pf.; d) die große attische = 7 Sgr.; e) die mittlere attische = 61/2 Sgr.; f)… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • drachma — 1570s, from Gk. drakhme, an Attic coin and weight, probably originally a handful (see DRAM (Cf. dram)). Earlier as dragme (late 14c.), from O.Fr. dragme, from M.L. dragma …   Etymology dictionary

  • drachma — drachmà sf. (2) TrpŽ 1. Graikijos piniginis vienetas. 2. senovinis vaistinių svorio matas, lygus 3,732 g …   Dictionary of the Lithuanian Language

  • drachma — a silver coin of ancient Greece (and the monetary unit of modern Greece before the introduction of the euro in 2002), has the plural form drachmas …   Modern English usage

  • drachma — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. drachmamie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} jednostka monetarna we współczesnej Grecji {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} srebrna moneta bita w… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • drachma — ► NOUN (pl. drachmas or drachmae) 1) the basic monetary unit of Greece. 2) a silver coin of ancient Greece. ORIGIN Greek drakhm , an Attic weight and coin …   English terms dictionary

  • drachma — [drak′mə] n. pl. drachmas, drachmae [drak′mē] drachmai [drak′mī΄] [L < Gr drachmē, lit., a handful < drassesthai, to grasp, take by handfuls < IE base * dergh , to grip > TARGE] 1. an ancient Greek silver coin 2. an ancient Greek unit …   English World dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»